برای تعیین اینکه آیا به Borrelia burgdorferi، یا باکتری عامل بیماری لایم آلوده شدهاید یا خیر، از آزمایش آنتی بادی بیماری لایم استفاده میشود.
آزمایش آنتی بادی بیماری لایم با استفاده از روش خونگیری معمول انجام میشود.
بیماری لایم چیست؟
بیماری لایم از طریق کنههای آلوده به باکتری B. burgdorferi به انسان منتقل میشود. علائم بیماری لایم شامل موارد زیر است:
- سردرد
- درد مفاصل
- تب
- خستگی
- بثورات پوستی به شکل چشم گاو
در صورت عدم درمان بیماری لایم ممکن است قلب و سیستم عصبی را تحت تأثیر قرار دهد. علائم بیماری لایم پیشرفته شامل موارد زیر است:
- از دست دادن تونوس عضلانی در صورت
- از دست دادن حافظه
- احساس سوزن سوزن شدن در دستها و پاها
تشخیص بیماری لایم دشوار است. کنهها بسیار کوچک هستند و گزشها همیشه به چشم نمیآیند. علائم این بیماری ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد. همه افراد الگوی کلاسیک بثورات پوستی به شکل «چشم گاو» را در اطراف گزش کنه تجربه نمیکنند.
پزشک برای تأیید تشخیص، از نتایج آزمایش آنتی بادی بیماری لایم همراه با علائم بدنی شما استفاده خواهد کرد.
آنتیبادی چیست؟
آنتی بادیها پروتئینهایی هستند که بدن در صورت مواجهه با مواد خارجی یا مضر، که انتی ژن نام دارند تولید میکند. آنتی ژنهای رایج عبارتند از:
- باکتریها
- ویروسها
- قارچها
- مواد شیمیایی
در صورتی که به B. burgdorferiآلوده باشید، بدن شما آنتی بادی تولید میکند. این آنتی بادیهای مربوط به بیماری لایم در خون وجود دارد و اگر آلوده شوید جواب آزمایش شما مثبت خواهد بود.
اگر هرگز در معرض B. burgdorferi قرار نگرفتهاید، در جریان خون شما هیچ آنتی بادی برای بیماری لایم وجود نخواهد داشت. در این صورت نتیجه آزمایش آنتی بادی بیماری لایم منفی خواهد بود.
با این حال، ممکن است در روزهای و هفتههای ابتدایی پس از آلودگی، نتیجه آزمایش آنتی بادی بیماری لایم منفی باشد. به این دلیل که بدن هنوز مقدار قابل توجهی آنتی بادی تولید نکرده است. معمولاً از حدود چهار هفته پس از عفونت نتیجه آزمایش آنتی بادی بیماری لایم مثبت میشود.
آزمایش آنتی بادی بیماری لایم درآزمایشگاه
مجموعهای از تستهای آزمایشگاهی قابلیت تشخیص آنتی بادی بیماری لایم را دارند. این آزمایشها شامل موارد زیر است:
- تست آنتی بادی IgM: برای سنجش مقادیر آنتی بادی IgM موجود در خون هنگام عفونت
- تست آنتی بادی IgG: سنجش آنتی بادی IgG که با عفونتهای باکتریایی مبارزه میکند
- ELISA: مخفف «سنجش ایمنی مرتبط با آنزیم» است که آنتی بادیها را در جریان خون تشخیص میدهد
- وسترن بلات: یک آزمایش پیگیری کننده (فالوآپ) که پروتئینها و آنتی بادیها را در خون تشخیص میدهد
ابتدا آزمایشهای IgM و IgG انجام میشود. اگر نتیجه این تستها مثبت باشد، احتمالاً مبتلا به بیماری لایم هستید یا قبلا به آن مبتلا شدهاید. نتیجه مثبت آزمایش ELISA به معنای احتمال بیماری لایم است، اما این نتایج باید با وسترن بلات تأیید شود. تست وسترن بلات به عنوان تشخیص قطعی بیماری لایم به شمار میرود.
روش انجام آزمایش آنتی بادی بیماری لایم
آزمایش آنتی بادی بیماری لایم نیازی به آمادهسازی قبلی ندارد. یک تکنسین آزمایشگاه قبل از گرفتن خون، قسمت داخلی بازوی شما را ضدعفونی میکند. خون با استفاده از یک سوزن کوچک از ورید بازو گرفته میشود. خونگیری قاعدتا نباید دردناک باشد، اگرچه ممکن است هنگام وارد شدن سوزن به داخل رگ کمی سوزش احساس کنید.
نمونه خون در یک ویال جمع آوری میشود. پس از بیرون آوردن سوزن، در صورت نیاز محل ورود سوزن پانسمان میشود. بعد از خونگیری میتوانید به خانه بروید.
خطرات مربوط به آزمایش آنتی بادی بیماری لایم
خطرات بسیار کمی در ارتباط با آزمایش آنتی بادی بیماری لایم وجود دارد. ممکن است خونریزی بیش از حد اتفاق افتد، اما اگر داروهای رقیق کننده خون یا داروهای ضد التهابی خاصی مانند موارد زیر مصرف میکنید، این خطر افزایش مییابد:
- هپارین
- وارفارین
- آسپرین
- ایبوپروفن
- ناپروکسن
احتمال عفونت در محل ورود سوزن نیز وجود دارد، اما دور از انتظار است. پنبه را تا زمانی که خونریزی کاملا متوقف شود در محل نگه دارید و محل را به خوبی تمیز کنید. برخی از افراد پس از خونگیری احساس سرگیجه میکنند. در این مورد وضعیت را به تکنسین درمانی اطلاع دهید. ممکن است از شما خواسته شود قبل از رفتن به خانه چند دقیقه بنشینید.
پیگیریهای لازم بعدازانجام آزمایش آنتی بادی بیماری لایم
هنگامی که به بیماری لایم آلوده شدید، آنتی بادیها در خون شما باقی میمانند. بنابراین، حتی پس از بهبود بیماری لایم، باز هم ممکن است نتیجه تست شما مثبت شود.
بیماری لایم با آنتی بیوتیک درمان میشود. در صورت مثبت بودن آزمایش آنتی بادی بیماری لایم، پزشک به طور کامل در مورد دوره درمان شما را راهنمایی خواهد کرد.
سخن نهایی
منبع: Healthline