بیماری لوسمی را بشناسیم

آنچه باید درباره ی بیماری لوسمی بدانید

متاسفانه تحقیقات نشان داده است که در سال های اخیر، ابتلا به سرطان در حال افزایش است. این مسئله یک زنگ خطر جدی است. اگر بشر به سلامت و تغذیه خود اهمیت ندهد، خیلی زود به دام سرطان دچار خواهد شد. در این میان آیا در مورد لوسمی چیزی شنیده اید؟ سرطان خون انواع مختلف دارد و لوسمی یک نوع سرطان خون است که در اثر افزایش تعداد گلبول های سفید بدن رخ می دهد. به طور کلی هر نوع سرطان خون بسیار خطرناک بوده و در اغلب موارد درمانی برای آن وجود ندارد. اما این بدان معنا نیست که به فکر جلوگیری از پیشرفت بیماری نباشید. آیا از علائم لوسمی مطلع هستید؟ آیا می دانید دقیقا به چه دلیل به این مشکل دچار خواهید شد؟ این مقاله با هدف افزایش اطلاعات شما پیرامون این نوع عارضه نگارش شده است. پیشنهاد می کنیم با دقت آن را مطالعه نمایید.

لوسمی نوعی سرطان خون است که در اثر افزایش تعداد گلبول های سفید در بدن شما ایجاد می شود. این گلبول های سفید سلول های قرمز خون و پلاکت هایی را که بدن شما برای سالم بودن لازم دارد جمع می کند. گلبولهای سفید اضافی عملکرد طبیعی خود را ندارند.

علائم لوسمی

انواع مختلف سرطان خون و لوسمی می تواند مشکلات مختلفی ایجاد کند. ممکن است در مراحل اولیه برخی از اشکال سرطان متوجه هیچ نشانه ای نشوید. هنگامی که علائم دارید ، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ضعف یا خستگی

کبودی یا خونریزی

تب یا لرز

عفونت هایی که شدید هستند یا پس از خوب شدن در زمان کوتاهی دوباره تکرار می شوند

درد در استخوان یا مفاصل

سردرد

استفراغ

تشنج

کاهش وزن

عرق شبانه

تنگی نفس

تورم غدد لنفاوی یا اندام هایی مانند طحال شما

علل ایجاد کننده لوسمی و عوامل خطر

هیچ کس دقیقاً نمی داند چه عواملی باعث ابتلا به سرطان خون و لوسمی می شود. افرادی که دارای این بیماری هستند کروموزوم غیرمعمول خاصی دارند ، اما کروموزوم ها باعث لوسمی نمی شوند. شما نمی توانید از ابتلا به سرطان خون جلوگیری کنید ، اما موارد خاصی ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهند. اگر هر یک از موارد زیر در شما وجود دارد، خطر ابتلا به لوسمی در شما بیشتر خواهد بود:

سیگار کشیدن

در معرض اشعه یا مواد شیمیایی خاصی قرار دارید

پرتونگاری یا شیمی درمانی برای معالجه سرطان داشته اید

سابقه خانوادگی سرطان خون را داشته باشید

یک اختلال ژنتیکی مانند سندرم داون داشته باشید

لوسمی چگونه اتفاق می افتد؟

خون دارای سه نوع سلول است: گلبول های سفید خون که با عفونت مبارزه می کنند ، گلبول های قرمز خون که اکسیژن دارند و پلاکت هایی که به لخته شدن خون کمک می کنند. (جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد آزمایش شمارش سلول های خونی یا آزمایش CBC می توانید به مقاله آزمایش CBC چیست و تفسیر آزمایش خون مراجعه فرمایید.)

هر روز مغز استخوان شما میلیاردها سلول خون جدید ایجاد می کند و بیشتر آنها گلبول های قرمز هستند. هنگامی که مبتلا به لوسمی هستید ، بدن شما بیشتر از حد لازم سلول های سفید ایجاد می کند. این سلول های لوسمی نمی توانند با روشی که گلبول های سفید طبیعی با عفونت امقابله می کنند، مبارزه کنند. و از آنجا که تعداد زیادی از آنها وجود دارد ، آنها شروع به تحت تأثیر قرار دادن کارکرد اعضای بدن شما می کنند.

با گذشت زمان ، شما ممکن است گلبول های قرمز کافی برای تأمین اکسیژن ، پلاکت های کافی برای لخته شدن خون و یا گلبول های سفید طبیعی کافی برای مقابله با عفونت نداشته باشید.

طبقه بندی لوسمی

لوسمی با توجه به سرعت رشد و وخیم تر شدن گروه بندی می شود و این که با کدام نوع سلول خونی درگیر می شوید.

گروه اول، با توجه به این که این نوع سرطان چقدر سریع توسعه می یابد، به لوسمی حاد و مزمن تقسیم می شود. لوسمی حاد هنگامی اتفاق می افتد که بیشتر سلول های خون غیر طبیعی بالغ نمی شوند و نمی توانند عملکردهای عادی خود را انجام دهند.

این نوع سرطان خون خیلی سریع می تواند بد تر شود. لوسمی مزمن هنگامی اتفاق می افتد که برخی سلول های نابالغ وجود داشته باشند ، اما برخی دیگر طبیعی هستند و می توانند همان طور که باید عمل کنند. این نوع سرطان خون کندتر از آنچه که اشکال حاد وخیم تر می شوند، بدتر شود.

گروه دوم ، با توجه به این که چه نوع سلولی درگیر است، به لوسمی لنفوسیتی و میلوژنی تقسیم می شود.

لوسمی لنفوسیتیک (یا لنفوبلاستیک) شامل سلولهای مغز استخوان می شود که به لنفوسیت ها تبدیل می شوند، که نوعی گلبول سفید خون می باشد. لوسمی میلوژنی (یا میلوئیدی) شامل سلولهای مغز استخوانی است که گلبولهای قرمز ، پلاکت ها و انواع دیگر گلبول های سفید را ایجاد می کنند.

انواع لوسمی

چهار نوع اصلی سرطان خون یا لوسمی عبارتند از:

لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL). این نوع لوسمی شایع ترین نوع سرطان خون در کودکان است و می تواند در غدد لنفاوی و سیستم عصبی مرکزی شما گسترش یابد.

لوسمی حاد میلوژنی (AML). این نوع سرطان خون دومین شکل شایع لوسمی کودکان است و یکی از رایج ترین شکل این بیماری در بزرگسالان است.

لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL). این نوع سرطان شایع ترین نوع سرطان خون در بزرگسالان است. برخی از انواع CLL سال ها پایدار خواهد بود و نیازی به درمان ندارند. اما در انواع دیگر، بدن شما قادر به ایجاد سلول های خون طبیعی نیست ، و به درمان نیاز خواهید داشت.

لوسمی میلوژنی مزمن (CML). با این فرم ممکن است علائم قابل توجهی نداشته باشید. ممکن است تا زمانی که آزمایش معمول خون انجام ندهید ، از ابتلا بودن به این نوع بیماری اطلاع نخواهید داشت. افراد 65 سال و بالاتر ریسک بیشتری برای ابتلا به این نوع سرطان را دارند.

تشخیص لوسمی

پزشک شما باید علائم سرطان خون یا لوسمی را در خون یا مغز استخوان شما بررسی کند. آنها ممکن است تست هایی را انجام دهند از جمله:

آزمایش شمارش کامل سلول های خون (CBC) که تعداد و بلوغ انواع مختلف سلول های خونی را بررسی می کند. یک اسمیر خون به دنبال سلول های غیرمعمول یا نابالغ استفاده می شود.

بیوپسی مغز استخوان. این آزمایش شامل نمونه برداری از مغز استخوان شما است که از استخوان لگن شما با سوزن بلند گرفته شده است. این آزمایش می تواند به پزشک معالج شما بگوید که چه نوع لوسمی دارید و در چه حد شدید می باشد.

ازمایش مایع نخاعی. این تست شامل آزمایش مایعات موجود در نخاع شما می باشد. این تست می تواند به پزشک شما بگوید که سرطان خون به نواخی دیگر بدن شما گسترش یافته است یا خیر.

تست های تصویربرداری مواردی مانند اسکن CT ، MRI اسکن و PET می توانند علائم سرطان خون را نشان دهند.

درمان لوسمی

درمانی که انجام می دهید بستگی به نوع سرطان خون شما ، میزان گسترش آن و میزان سلامتی شما دارد. گزینه های اصلی عبارتند از:

شیمی درمانی

رادیوتراپی

بیولوژی درمانی

درمان هدفمند

پیوند سلول های بنیادی

عمل جراحی

شیمی درمانی از داروهایی برای از بین بردن سلول های سرطانی در خون و مغز استخوان شما استفاده می کند.

داروها را می توان از طریق راه های زیر دریافت کرد:

• از طریق تزریق به رگ یا عضله
• به عنوان یک قرص
• داخل مایعات اطراف نخاع شما قرار می گیرد

پرتودرمانی از پرتونگاری پر انرژی برای از بین بردن سلول های لوسمی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند. شما می توانید آن را در کل یا فقط در یک قسمت از بدن خود دریافت کنید که سلول های سرطانی زیادی در آن وجود دارد.

درمان بیولوژیک ، که همچنین به عنوان ایمونوتراپی نیز نامیده می شود، به سیستم ایمنی بدن کمک می کند سلول های سرطانی را پیدا کرده و به آن ها حمله کند. داروهایی مانند اینترلوکین ها و اینترفرون می توانند به تقویت دفاع طبیعی بدن در برابر لوسمی کمک کنند.

درمان هدفمند از داروها برای مسدود کردن ژن ها یا پروتئین های خاص سلول های سرطانی که برای رشد به آن ها نیاز دارند، استفاده می کند. این روش درمانی می تواند سیگنال هایی را که سلول های لوسمی برای رشد و تقسیم استفاده می کنند ، متوقف کند ، خون رسانی به آن ها را قطع کرده یا به صورت مستقیم آنها را بکشد.

پیوند سلول های بنیادی سلول های لوسمی در مغز استخوان شما را با سلول های جدید خون جایگزین می کند. پزشک شما می تواند سلول های بنیادی جدید را از بدن خود فرد یا یک فرد اهدا کننده دریافت کند. در مرحله اول ، برای از بین بردن سلول های سرطانی در مغز استخوان ، دوز بالایی از شیمی درمانی خواهید داشت. سپس سلول های بنیادی جدید را از طریق تزریق به یکی از رگ ها وارد بدن شما می کنند. آنها به سلول های خونی سالم و جدید تبدیل می شوند.

عمل جراحی. در صورت پر شدن بدن شما از سلول های سرطانی ، پزشك شما می تواند طحال شما را بردارد که روی اعضای مجاور خود فشار وارد می کند. این روش اسپلنکتومی نامیده می شود.

علائم اصلی لوسمی شامل چه مواردی می باشد؟

بسیاری از انواع سرطان خون در مراحل اولیه علائم آشکاری ایجاد نمی کنند. در نهایت، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  کم خونی و علائم مرتبط با آن مانند خستگی ، رنگ پریدگی و احساس کلی بیماری.

تمایل به کبودی یا خونریزی، از جمله خونریزی از لثه یا بینی یا خون در مدفوع یا ادرار.

مستعد ابتلا به عفونت هایی مانند گلودرد یا ذات الریه برونش، که ممکن است با سردرد ، تب با درجه پایین، زخم دهان یا بثورات پوستی همراه باشد.

غدد لنفاوی متورم ، به طور معمول در گردن ، زیر بغل یا کشاله ران.

از دست دادن اشتها و وزن.

ناراحتی در زیر دنده های تحتانی سمت چپ (ناشی از طحال متورم).

شمارش گلبولهای سفید خون بسیار زیاد ممکن است به دلیل خونریزی شبکیه به مشکلات بینایی منجر شود، زنگ زدن گوش (وزوز گوش) ، تغییر وضعیت روانی ، نعوظ طولانی مدت (پریاپیسم) و سکته مغزی منجر.

لوسمی چگونه تشخیص داده می شود؟

از آنجا که بسیاری از انواع لوسمی علائم واضحی در ابتدای بیماری نشان نمی دهند ، ممکن است لوسمی به طور اتفاقی در طی معاینه فیزیکی یا در نتیجه آزمایش چکاپ تشخیص داده شود (جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد آزمایش چکاپ و شرایط و نحوه انجام آن می توانید به مقاله انواع آزمایش چکاپ مراجعه فرمایید).

اگر فردی رنگ پریده به نظر برسد ، گره های لنفاوی بزرگ داشته باشد، لثه های متورم ، کبد یا طحال بزرگ شده ، کبودی قابل توجه ، خونریزی ، تب ، عفونت های مداوم ، خستگی و یا بثورات پوستی کوچک داشته باشد ، پزشک باید به لوسمی شک کند.

آزمایش خون که تعداد گلبولهای سفید غیر طبیعی را نشان می دهد ممکن است تشخیص را نشان دهد. برای تأیید تشخیص و شناسایی نوع خاص لوسمی ، بیوپسی سوزنی و آسپیراسیون مغز استخوان از استخوان لگن برای آزمایش سلول های لوسمی ، و استفاده از نشانگرهای DNA برای بررسی تغییرات کروموزومی در مغز استخوان لازم است.

فاکتورهای مهم لوسمی شامل سن بیمار ، نوع لوسمی و ناهنجاری های کروموزومی موجود در سلول های لوسمی و مغز استخوان است.

درمان لوسمی به چه نحوی می باشد؟

در حالی که شیوع گزارش شده از لوسمی از دهه 1950 تغییر زیادی نکرده است ، بیشتر افراد به لطف پیشرفت در شیمی درمانی بیشتر زنده مانده اند. به عنوان مثال ، لوسمی کودکان (3 مورد از 4 مورد در کودکان ALL) است که یکی از چشمگیرترین داستان های موفقیت در درمان سرطان را نشان می دهد. نرخ بقاء پنج ساله برای کودکان مبتلا به ALL امروز به حدود 85٪ رسیده است.

برای لوسمی حاد ، هدف اصلی درمان ، ترمیم است. بیمار در بیمارستان تحت شیمی درمانی قرار می گیرد و در یک اتاق خصوصی می ماند تا احتمال عفونت را کاهش دهد. از آنجایی که بیماران لوسمی حاد از نظر تعداد سلول های خونی سالم بسیار کم هستند ، به آنها خون و پلاکت انتقال می یابد تا از خونریزی جلوگیری شود. آنها برای جلوگیری یا درمان عفونت آنتی بیوتیک دریافت می کنند. داروهایی برای کنترل عوارض جانبی مرتبط با درمان نیز داده می شود.

افراد مبتلا به لوسمی حاد احتمالاً در هنگام استفاده از شیمی درمانی به عنوان درمان اصلی به بهبودی می رسند. برای کنترل این بیماری ، آنها به مدت 1-4 ماه شیمی درمانی تلفیقی دریافت می کنند تا از شر سلول های بدخیم باقی مانده خلاص شوند.

بیماران مبتلا به ALL معمولاً تا دو سال تحت درمان متناوب قرار خواهند گرفت.

پس از ایجاد یک بهبودی کامل، برخی از بیماران مبتلا به لوسمی میلوئید حاد (AML) ممکن است نیاز به پیوند سلول بنیادی آلوژنیک داشته باشند. این امر به یک اهدا کننده مجهز با نوع بافت سازگار و خصوصیات ژنتیکی – ترجیحا یک عضو خانواده نیاز دارد. سایر منابع اهدا کننده می توانند شامل یک اهدا کننده غیر مرتبط یا خون بند ناف باشد.