برخی از ویژگیهای شخصیتی از عملکرد شناختی در اواخر زندگی محافظت میکند.
نتایج مطالعه جدیدی که انجمن روانشناسی آمریکا منتشر کرد، ویژگیهای شخصیتی خاصی را شناسایی کرده است که با سطوح بالاتر عملکرد شناختی در مراحل بعدی زندگی مرتبط هستند.
کارشناسان گزارش کردند که افراد با نظم و انضباط بیشتر، کمتر در بزرگسالی با اختلال شناختی خفیف مواجه شوند همچنین، افرادی که از نظر عاطفی ناپایدار هستند، بیشتر مبتلا به زوال شناختی خواهند شد.
این تحقیق بر روی ویژگی های شخصیتی از جمله وظیفهشناسی، روانرنجوری و برونگرایی متمرکز بود و کارشناسان قصد داشتند تا نقشی که این ویژگیها در عملکرد شناختی در آینده ایفا میکند را بررسی کنند.
دکتر تومیکو یوندا، سرپرست گروه تحقیق از دانشگاه ویکتوریا گفت: ویژگیهای شخصیتی الگوهای نسبتا پایداری از تفکر و رفتار را منعکس میکنند که ممکن است به طور تجمعی بر مشارکت در رفتارهای سالم و ناسالم و الگوهای فکری طول عمر تاثیر بگذارد.
انباشت تجربیات مادامالعمر ممکن است منجر به حساسیت به بیماریها یا اختلالات خاص، مانند اختلالشناختی خفیف شود یا به تفاوتهای فردی در توانایی مقاومت در برابر تغییرات عصبی مرتبط با سن کمک کند.
افرادی که مسئولیتپذیرتر، منظمتر، سختکوش و هدفگرا هستند، معمولا امتیاز بالاتری در وظیفهشناسی دارند و افرادی که با نوسانات خلقی، اضطراب، افسردگی، شک به خود و سایر احساسات منفی مقابله میکنند، اغلب در روان رنجوری امتیاز بالایی دارند. برونگراها افرادی هستند که از مشارکت اجتماعی انرژی میگیرند. به گفته دکتر یوندا، برونگراها تمایل دارند که مشتاق، صمیمانه، پرحرف و قاطع باشند.
برای بررسی رابطه بین ویژگیهای شخصیتی و اختلال شناختی، محققان داده های نزدیک به ۲۰۰۰ شرکتکننده را تجزیهوتحلیل کردند. این شرکتکنندگان ارزیابی شخصیت و ارزیابی سالانه تواناییهای شناختی خود را دریافت کرده بودند. تجزیه و تحلیل نشان داد که افرادی که نمره بالایی در وظیفهشناسی یا پایین در روان رنجورخویی داشتند، به طور قابل ملاحظهای کمتر در مطالعه با اختلال شناختی مواجه شدند.
کارشناسان همچنین دریافتند شرکتکنندگانی که امتیاز بالایی در برونگرایی کسب کردهاند، نسبت به سایرین عملکرد شناختی طبیعی خود را برای مدت طولانیتری حفظ میکنند.
به طور خاص، شرکت کنندگان ۸۰ سالهای که وظیفهشناسی بالایی داشتند، تخمین زده شد که تقریبا دو سال بیشتر بدون نقص شناختی زندگی میکنند. برونگرایی تقریبا یک سال بیشتر با شناخت سالم همراه بود، در حالی که روان رنجورخویی بالا با حداقل یک سال کمتر عملکرد شناختی سالم همراه بود.
علاوه بر این، افرادی که روان رنجورخویی کمتری داشتند و برونگرایی بالاتری داشتند، پس از دریافت تشخیص قبلی اختلال شناختی خفیف، احتمال بیشتری برای بهبود عملکرد شناختی طبیعی دارند و این نشان میدهد که برخی از ویژگیهای شخصیتی حتی پس از اینکه فرد شروع به پیشرفت در زوال عقل میکند نیز محافظتکننده هستند.
دکتر یوندا گفت: یافتهها، آسیبهای مرتبط با تجربه طولانیمدت استرس درک شده و بیثباتی عاطفی را برجسته میکنند.
وی افزود که نتایج برونگرایی ممکن است نشاندهنده مزایای تعامل اجتماعی برای بهبود نتایج شناختی باشد.